Skwer Alberta Camusa?

Albert Camus (1913-1960) wybitny francuski intelektualista, filozof, pisarz i dramaturg, laureat Nagrody Nobla – bardzo solidaryzował się z uczestnikami Poznańskiego Czerwca 1956 r.

Między innymi z tego powodu propozycję nazwania w Poznaniu skweru jego imieniem skierował do Rady Miasta Adam Suwart – syn jednego z najbardziej aktywnych uczestników „czarnego czwartku”.

W piśmie przesłanym na ręce przewodniczącego Rady Miasta Grzegorza Ganowicza – Adam Suwart przypomina, że Albert Camus na wieść o wybuchu rebelii w Poznaniu, zorganizował w Paryżu wiec solidarności z poznańskimi robotnikami. Przybliżył światu prawdę o bohaterstwie uczestników Powstania Poznańskiego 1956 r., ostro skrytykował komunizm oraz przemówienie premiera rządu PRL, Józefa Cyrankiewicza, grożącego „odrąbaniem ręki”.

W następnym okresie Camus zaangażował się w udzielanie pomocy poznaniakom. Śledził doniesienia o przygotowaniach do procesów i sam ich przebieg, przyczyniając się do wywierania nacisku przez zachodnie organizacje prawne i przez rządy państw na władze komunistyczne w Polsce w sprawie ochrony praw oskarżonych.

W tamtych czasach wśród francuskich intelektualistów przeważały sympatie prokomunistyczne, Camus był jednym z niewielu, który oficjalnie wstawił się za robotnikami Poznania. Przez wiele lat wspierał polską emigrację, utrzymując kontakty m.in. z Józefem Czapskim. Wspierania ich wolnościowe dążenia Polaków w kręgach francuskich i międzynarodowych elit.

Adam Suwart proponuje, aby Albert Camus został patronem parku, koniecznie bezimiennego (aby nie zmieniać nazwy). Wstępnie wskazuje park przy os. Tysiąclecia lub przy os. Oświecenia. Gdyby obie lokalizacje okazały się niemożliwe, wnioskodawca pozostawia wybór radnym i służbom miejskim.

O wsparcie dla inicjatywy Adam Suwart zwrócił się również do Związku Powstańców Poznańskiego Czerwca 1956 Niepokonani. Liczy też na poparcie Polskiego Stowarzyszenia Alberta Camusa oraz Societe des Etudes Camusiennes, skupiające m.in. paryskich profesorów, badaczy twórczości Camusa. Pismo skierowane zostało także do prezydenta Poznania oraz do Ambasadora Republiki Francuskiej w Polsce. Jednocześnie Adam Suwart podjął starania, aby w Paryżu był plac lub skwer Poznańskiego Czerwca 1956.

Aktywnym uczestnikiem Poznańskiego Czerwca był ojciec Adama Suwarta – Jan Suwart. Uczestniczył m.in. w ostrzeliwaniu budynku Urzędu Bezpieczeństwa, później sądzony był w „procesie dziewięciu”. W późniejszym okresie pomagał opozycji demokratycznej. Zmarł w 1989 roku..

Fragment paryskiego przemówienia Alberta Camusa w sprawie Poznańskiego Czerwca 1956 (12.7.1956 r.)

„Lecz teraz, gdy ludzie ci, u kresu poniżeń, zbuntowali się, a potem zostali zamordowani – czułbym sam do siebie pogardę, gdybym ośmielił się wykazać najmniejszą powściągliwość w ocenie tego morderstwa i nie wyrazić całego mojego szacunku dla ofiar represji i całkowitej z nimi solidarności. Nasze gratulacje z pewnością nie są im potrzebne. Oczekują oni jedynie, by wszędzie tam, gdzie panuje powszechna wolność, ich krzyk odbił się szerokim echem, by inni spostrzegli ich rozpacz, by otwarły się oczy całego świata, by wszyscy poznali i nabrali szacunku dla ich decyzji, mającej na celu położenie kresu tej mistyfikacji, według której poświęcili oni jakoby wolność chcąc dostać chleb. Prawda wygląda tak – i to właśnie miał wyrażać ich krzyk – że nie mieli oni ani chleba, ani wolności, że nie mogą żyć bez jednego ani bez drugiego, że wiedzą – tak samo jak my wszyscy – że te dwie rzeczy są nierozdzielne i że niewolnik, każdy człowiek pozbawiony wolności, otrzymuje chleb jedynie wtedy, gdy takie jest życzenie jego pana”.

Pełen tekst przemówienia ukazał się w: „Krytyka. Kwartalnik Polityczny” 1983, nr 16.

Źródło: poznan.pl

Na ilustracji: Albert Camus, fot. Wikipedia

Drukuj