W Sejmie o budownictwie czynszowym i rewitalizacji

Izba poselska podczas 97. posiedzenia przyjęła nowelizację ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz uchwaliła ustawę rewitalizacyjną.Powrót społecznego budownictwa czynszowego

Znowelizowana ustawa o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego pozwoli rozpocząć już w 2015 r. realizację rządowego programu finansowania społecznego budownictwa czynszowego.
Program jest adresowany do ludzi młodych oraz rodzin z dziećmi, osiągających niskie i umiarkowane dochody. Osoby te bardzo często zarabiają zbyt dużo, by dostać lokal komunalny, a jednocześnie zbyt mało, by starać się o kredyt na zakup mieszkania, nawet z wykorzystaniem programu Mieszkanie dla Młodych.
Lokali wybudowanych przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego nie będzie można wyodrębniać na własność. Z założenia czynsz w tych lokalach będzie niższy niż na rynku komercyjnym i będzie wynikał z aktualnej wartości mieszkania. Program będzie finansowany przez preferencyjne kredyty udzielane przez Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK) towarzystwom budownictwa społecznego, spółdzielniom mieszkaniowym oraz spółkom gminnym.
Ĺšródłem finansowania ma być Fundusz Dopłat. Według szacunków w ciągu 10 lat powstanie co najmniej 30 tys. nowych mieszkań pod wynajem. W całym okresie realizacji nowego programu z budżetu państwa zostanie przeznaczone 751,9 mln zł. Pozwoli to na udzielenie kredytów w łącznej kwocie ponad 4 mld zł.
Nowelizacja trafi pod obrady Senatu.

Rewitalizacja z debatą społeczną

Sejm uchwalił również ustawę o rewitalizacji. Istotą rewitalizacji będą zintegrowane działania na rzecz lokalnej społeczności, przestrzeni i gospodarki, skoncentrowane terytorialnie i prowadzone na podstawie gminnego programu rewitalizacji. Ustawa kładzie nacisk na włączenie społeczności lokalnej w proces odnowy, począwszy od planowania, przez realizację, aż po ocenę działań. Prowadzone będą konsultacje społeczne (m.in. w formie ankiet, wywiadów i debat) z udziałem przede wszystkim mieszkańców i władz gminy, organizacji pozarządowych i przedsiębiorców. Wyniki konsultacji będą upublicznione. W Niemczech na przykład takie praktyki stosowane są od kilku dekad, z ogromnym powodzeniem.
Gminy, które zdecydują się na działania odnawiające, powołają komitety rewitalizacji. Będzie to forum dialogu między organami gminy i uczestnikami przedsięwzięć rewitalizacyjnych (np. mieszkańcami, przedsiębiorcami, czy instytucjami), posiadające kompetencje opiniodawcze i doradcze.
Ustawa wprowadza gminne programy rewitalizacji (GPR). Będą one przyjmowane przez rady gmin w formie uchwały i powinny zawierać m.in. szczegółową diagnozę obszaru rewitalizacji, cele rewitalizacji, opis przedsięwzięć rewitalizacyjnych, określenie ram finansowych i wskazanie źródeł finansowania publicznych i prywatnych.
Rewitalizacji będą mogły podlegać m.in. niezamieszkałe poprzemysłowe tereny, takie jak tereny powydobywcze, pokolejowe, powojskowe, na których występują negatywne zjawiska, np. niski stopień przedsiębiorczości, słaba kondycja lokalnych przedsiębiorstw, przekroczenie standardów jakości środowiska, czy obecność odpadów stwarzających zagrożenie dla życia, zdrowia ludzi lub stanu środowiska. Na obszarach rewitalizowanych będzie można utworzyć specjalne strefy rewitalizacji (SSR), ukierunkowane szczególnie na rozwój społecznego budownictwa czynszowego. Strefy będą mogły korzystać ze szczególnych udogodnień oraz instrumentów prawnych, takich jak np. ułatwienia administracyjne, dotacje remontowe oraz generalne zwolnienie z obowiązku stosowania trybów przetargowych, o ile wartość zamówienia nie przekracza tzw. progów unijnych. Na terenie strefy gmina będzie miała pierwszeństwo w zakupie nieruchomości.
Ustawa zakłada również specjalną formę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – miejscowy plan rewitalizacji (MPR), który może być przyjmowany dla obszarów najbardziej zdegradowanych.
Uchwalona ustawa wprowadza też określone ramy interwencji – obszar rewitalizacji w gminie nie może przekroczyć 20 proc. powierzchni gminy, a działania rewitalizacyjne mogą objąć maksymalnie 30 proc. jej mieszkańców. Ograniczenia te mają zapewnić koncentrację działań i środków, a przez to efektywność i trwałość rewitalizacji. W ustawie wprowadzono też zmiany dotyczące m.in.: zwiększenia trwałości dokumentów planistycznych (w szczególności planu rewitalizacji), nałożenia na gminę obowiązku poinformowania lokatora o przysługujących mu prawach związanych z realizacją przedsięwzięć rewitalizacyjnych, uzupełnienia katalogu celów publicznych o cele w zakresie kultury. Nowe przepisy mają też na celu ochronę interesu lokatora w procesie rewitalizacji.
Ustawą zajmie się teraz Senat.

Drukuj