Konsultacje polityki mieszkaniowej Poznania

27 kwietnia w siedzibie Biura Spraw Lokalowych Urzędu Miasta Poznania odbędzie się spotkanie konsultacyjne, poświęcone dokumentowi dotyczącemu polityki mieszkaniowej miasta na najbliższe 10 lat. Opracowanie „Polityka mieszkaniowa Miasta Poznania na lata 2017-2027” przygotowała dr Monika Matusiak z Centrum Polityk Publicznych, spółki celowej Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu.Diagnoza i rekomendacje
– Miasto Poznań, w obliczu obserwowanego wysokiego ujemnego salda migracji, pragnie aktywnie przeciwdziałać temu trendowi i prowadzić politykę mieszkaniową w zakresie szerszym niż wynikający z obowiązujących ustaw dotyczących gospodarowania zasobem komunalnym, poszerzając te działania o aktywną politykę mieszkaniową, skierowaną do osób o średnich i wyższych dochodach – wyjaśnia we wstępie opracowania dr Monika Matusiak.
To właśnie w tym celu spółka celowa Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu przeprowadziła, na zlecenie Urzędu Miasta Poznania i we współpracy ze Stowarzyszeniem Metropolia Poznań, badania potrzeb i preferencji mieszkaniowych poznaniaków oraz mieszkańców obszaru metropolitalnego. Diagnoza, wraz z opartą o wiele kryteriów analizą, stanowi podstawę do rekomendacji dla polityki mieszkaniowej miasta.
Celem polityki jest tworzenie warunków, które dadzą gospodarstwom domowym możliwość zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Zastosowanie odpowiednich instrumentów na etapie procesu inwestycyjnego, w fazie nabywania prawa do mieszkania i eksploatacji lokali ma sprawić, że gospdarstwa domowe będą mogły zaspokajać swe potrzeby zgodnie z własnymi preferencjami, aspiracjami i możliwościami ekonomicznymi.

Zatrzymać migrację

– Priorytetem w zakresie polityki mieszkaniowej powinno być utrzymanie mieszkańców w granicach miasta, a nie w konkretnych dzielnicach. Stąd warto koncentrować się na rozwoju najbardziej preferowanych lokalizacji, takich jak osiedla (Rataje, Piątkowo) i peryferia miasta (np. Krzesiny, czy Naramowice), a niekoniecznie mało popularnego centrum i śródmieścia – czytamy w rekomendacjach dotyczących polityki mieszkaniowej, wynikających z diagnozy.
Autorka dokumentu dodaje, że rozwój funkcji mieszkaniowych w centrum nie powinien być priorytetem polityki mieszkaniowej. Należy natomiast dążyć do modernizacji istniejącego zasobu i uzupełnienia elementów, których brak negatywnie wpływa na postrzeganie centrum miasta jako miejsca zamieszkania. Są to m.in. estetyka otoczenia budynków, tereny zielone, mała architektura oraz stan techniczny budynków i mieszkań.

Luka finansowa i cena

Zdaniem dr Moniki Matusiak podstawowym czynnikiem, powodującym migrację mieszkańców poza granice miasta, jest luka finansowa między kosztem nieruchomości o parametrach spełniających ich preferencje, a możliwościami finansowymi. Dlatego należy zwrócić uwagę na obniżenie kosztów budowy nieruchomości mieszkaniowych oraz zmienić kierunek polityki miasta w zakresie gospodarki nieruchomościami. Nie powinny one jedynie przynosić dochodu miastu, ale również wspierać realizację celów polityki mieszkaniowej. Oznacza to m.in. przekazanie niektórych gruntów pod zabudowę mieszkaniową za symboliczną złotówkę.
Ze względu na to, że pożądane są mieszkania i domy w dobrym standardzie (z balkonem, piwnicą i garażem) oraz o większej powierzchni, należy dążyć do budowy dużych mieszkań lub zabudowy szeregowej – o dobrej jakości, lecz po cenach obniżonych względem poziomów rynkowych. Ceny te byłyby rekompensowane później podwyższonym czynszem z opcją dojścia do własności lub obniżone dzięki kooperatywom mieszkaniowym na gruntach miejskich z „darowaniem” gruntów.
W dokumencie czytamy również, że – dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych najmłodszych grup docelowych – należy przyjąć strategię budowy nie tylko mieszkań do długoterminowego zamieszkania, ale i tymczasowych – np. mieszkań dla absolwentów.

Komunalna podstawa

Opracowanie rekomenduje również zachowanie zasobu mieszkań komunalnych w mieście. Liczba takich mieszkań zmniejszyła się w ostatnich latach poprzez wykup lokatorski.
Mieszkania komunalne powinny być podstawą zaspokajania przez miasto potrzeb poznaniaków o niższych dochodach. W momencie powstawania opracowania miasto dysponowało niespełna 12,5 tys. mieszkań komunalnych. To najmniejszy zasób wśród tzw. miast drugiego rzędu (największe miasta poza stolicą). Zgłaszane potrzeby mieszkaniowe szacowano na ok. 8,4 lokali. Oznacza to konieczność zwiększenia zasobu komunalnego o ok. 67 proc.
Wśród propozycji, które miałyby temu pomóc jest program współpracy z deweloperami. W dialogu z miastem mogliby oni np. włączyć pojedyncze mieszkania komunalne do realizowanej zabudowy mieszkaniowej. Autorka raportu przypomina, że należy dążyć do możliwie silnej dywersyfikacji społecznej w poszczególnych dzielnicach. Koncentracja mieszkań komunalnych i socjalnych na niewielkiej przestrzeni może powodować nasilenie się problemów społecznych i stygmatyzację.

Materiał do dyskusji

Dokument „Polityka mieszkaniowa Miasta Poznania na lata 2017-2027” zawiera nie tylko wyniki badań i rekomendacje. Są tu również założenia nowych rozwiązań i koncepcji mieszkaniowych, a także propozycje wdrażania oraz finansowania zapisów polityki mieszkaniowej.
Spotkanie konsultacyjne, które odbędzie się w dniu 27 kwietnia, o godz. 15:30, w siedzibie Biura Spraw Lokalowych przy ulicy Matejki 50, w sali nr 7, będzie okazją do podzielenia się własnymi opiniami, spostrzeżeniami oraz oczekiwaniami w stosunku do opracowania. Każdy głos w dyskusji będzie stanowić istotny wkład w merytoryczną treść dokumentu.
Z dokumentem można się zapoznać na stronach internetowych Biura Spraw Lokalowych, w zakładce „komunikaty wydziału” (http://bip.poznan.pl/bip/biuro-spraw-lokalowych,2559/news/). Już teraz uwagi do opracowania można kierować mailowo na adres: slk@um.poznan.p

Drukuj