Skarżąca Polka w piśmie do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu zarzucała naruszenie art. 1 Protokołu 1 do Konwencji w związku z brakiem formalnego przejęcia przez władze części jej działki liczącej 49 m?, kosztem której poszerzono sąsiadującą z nieruchomością drogę. W postępowaniu krajowym przed właściwym wojewodą, a następnie przed sądami administracyjnymi skarżąca bezskutecznie wnioskowała o potwierdzenie istniejącego stanu faktycznego i przejęcie części jej własności przez władze samorządowe.
Rząd RP podniósł, że skarżąca nie wyczerpała środków krajowych, w szczególności nie skorzystała z ochrony prawnej przewidzianej w art. 224 w związku z art. 225 Kodeksu Cywilnego dającym możliwość wniesienia powództwa o odszkodowania za bezumowne korzystanie ani nie domagała się odszkodowania na podstawie art. 417 K.c.
Trybunał przychylił się do zarzutu podniesionego przez Władze RP i orzekł o niedopuszczalności skargi na skutek niewyczerpania środków krajowych.